wszystko co kocham cały film

"Dacwa pamięci"- Aaaaaa uwielbiam <3 Niby niedawno obejrzałam, ale już kocham :)) "Cudowne tu i teraz"- chciałam obejrzeć, ale widziałam "Niezgodną" i główni bohaterowie już zawsze pozostaną Tris i Peterem. "Day anioła"-podobały mi się, jednak od książki odbiegają totalnie. Jako samodzielny film nawet się bronią. Nagroda za scenografię dla Elwiry Pluty na FPFF w Gdyni w 2009 roku. Wyróżnienia na festiwalach w Brukseli, Setubal, Cottbus, Wrześni i in. Dramat "Wszystko, co kocham" został zgłoszony przez specjalną komisję jako polski kandydat do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny w 2011 r. 2021. 47 min. 8,0 23. oceny. Opowieść o transpłciowych dzieciach przedstawiona z perspektywy rodziców. Matki i ojcowie z różnych środowisk opisują lata wyobcowania, depresji, samookaleczeń, prób samobójczych podejmowanych przez dzieci, zanim zdołały określić swoją prawdziwą tożsamość płciową. Ten film ma wszystko, co kocham w latach 80-tych. który spaprał cały film swoimi dziwacznymi minami. Gotowi na wszystko. Exterminator; M jak morderca; Książka Wszystko co kocham / Jacek Borcuch, Czuły Barbarzyńca, 19,85 zł, okładka miękka, Sto tysięcy przecenionych książek, sprawdź teraz! Flirten Lernen 2.0 Trainiere Dein Charisma. {"id":"498675","linkUrl":"/film/Wszystko%2C+co+kocham-2009-498675","alt":"Wszystko, co kocham","imgUrl":" 1981 roku w Polsce. W nadmorskim miasteczku 18-letni Janek, syn oficera marynarki wojennej, zakłada zespół punkrockowy. W tle historia miłosna i narodziny "Solidarności". Więcej Mniej {"tv":"/film/Wszystko%2C+co+kocham-2009-498675/tv","cinema":"/film/Wszystko%2C+co+kocham-2009-498675/showtimes/_cityName_"} {"userName":"Muszynski","thumbnail":" co lubię","link":"/reviews/recenzja-filmu-Wszystko%2C+co+kocham-9074","more":"Przeczytaj recenzję Filmwebu"} {"linkA":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeA","linkB":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeB"} Piękna wiosna 1981 roku w Polsce. W nadmorskim miasteczku 18-letni Janek, syn oficera marynarki wojennej, zakłada zespół punkrockowy, by głośno krzyczeć o rzeczach dla niego najważniejszych. Jego życie wypełnia muzyka i pierwsza wielka miłość - Basia, nic jednak nie jest trwałe. "Solidarność" walczy o wolność i demokrację, w kraju narastaPiękna wiosna 1981 roku w Polsce. W nadmorskim miasteczku 18-letni Janek, syn oficera marynarki wojennej, zakłada zespół punkrockowy, by głośno krzyczeć o rzeczach dla niego najważniejszych. Jego życie wypełnia muzyka i pierwsza wielka miłość - Basia, nic jednak nie jest trwałe. "Solidarność" walczy o wolność i demokrację, w kraju narasta napięcie. Komuniści potajemnie szykują stan wojenny. Bunt młodości w czasie politycznej zawieruchy może stać się zarzewiem tragedii. Gwałtowny konflikt z komisarzem stanu wojennego i śmierć bliskiej osoby zmienią w świecie Janka wszystko. Zdjęcia do filmu kręcono na Helu i w Pucku (Polska).Zdjęcia kręcone były od 19 sierpnia do 21 września 2008 roku. Był najdłużej oklaskiwanym przez publiczność filmem na 34. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w 2009 roku. Historie o kontrkulturze i wszelkiej maści kontestatorach są w polskim kinie rzadkością. Coraz rzadziej mamy do czynienia z filmami będącymi głosem jakiegoś pokolenia. Byłam więc bardzo ciekawa filmu "Wszystko, co kocham", który wpisuje się w ten zapomniany przez naszych twórców nurt. Polscy dziennikarze chwalili go jeszcze przed oficjalną ... więcejzdaniem społeczności pomocna w: 68%"Wszystko, co kocham" to film bez zakończenia, bez puenty i bez rozwiązania. Obraz, który miał iść i przeć do przodu w rytmie punkrocka, upstrzony jest tylko trzema utworami WC (Wyidealizowanej Ciemności) i kiepskim wokalem Kościukiewicza. Jest to jednakże film ładny, zgrabnie nakręcony i opowiedziany bez przepychu. Idealnie odwzorowany klimat potu ... więcejzdaniem społeczności pomocna w: 64% Mam pytanie do wszystkich: dlaczego w niemal każdym polskim filmie, jeśli dochodzi do sceny zbliżenia, to z góry można oczekiwać że będzie to pokazane w sposób neismaczny i nieprzystojący wręcz konwencji kina fabularnego w odróżnieniu od pornograficznego. Dlaczego włąśnie polskie filmuy ... więcej Znakomity film pokazuje mlodziez i wszystko to co jest pierwsze milosc,seks,bojka,alkohol w dodatku Borcuch dodal Punk rocka w swoim filmie a to ze akcja dzieje sie w okresie stanu wojennego to jest wiecej robic sie takich filmow w Polsce a nie komedyjki z Karolakiem,Adamczykiem ... więcej Bardzo dobry film z dobrze napisanymi dialogami. Dla mnie bomba! Są pewne filmy, polskie, do których powinny być napisy. Albo aktorzy mają słabą dykcję, albo udźwiękowienie słabe czyli dialogi cicho, a jak człowiek da głośniej by coś zrozumieć, to za chwilę jest atakowany hipersoniczną muzyką. "Wszystko co kocham" idealnie wpisuje się w ten nurt. a muszę przyznać, że w ostatnich latach rodzima kinomatografia jak dla mnie kuleje. Komentarze do: Wszystko co kocham ( 2009) cały film pl anonim177 (*.*. wysłano z 2019-12-18 17:36:12 +13 anonim205 (*.*. 2019-09-25 20:35:14 +7 Wypierdalać z tym syfem na YT, tam lubią takie gówna... Odpowiedz anonim60 (*.*. wysłano z 2019-11-24 15:00:24 +27 @anonim205: Jeżeli nie masz nic dobrego do powiedzenia, czasami lepiej jest nic nie powiedzieć. Wtedy nie zdradzamy swojej glupoty. Odpowiedz anonim123 (*.*. 2019-09-26 17:26:21 +4 @anonim205: cicho lewacka .... Odpowiedz Pokaż wszystkie odpowiedzi [4] anonim181 (*.*. 2020-05-25 17:52:15 +6 100/100 doskonała gra aktorów Odpowiedz anonim146 (*.*. 2020-07-10 01:20:21 +3 Oglądam już któryś raz z rzędu. Świetny!!!!!!!!!!!! Odpowiedz anonim36 (*.*. wysłano z 2020-04-01 23:17:55 +3 anonim210 (*.*. 2021-01-01 22:22:10 +2 W tych złych latach znane dziś kapele z zachodu grali dla kasy i sławy , a takie jak te i mu podobne grali o wartości i WOLNOŚĆ , której zresztą nie było i nie ma! Odpowiedz anonim241 (*.*. 2021-01-09 14:41:50 +1 1:17:00 fajna sprawa, tylko ten piach... Odpowiedz anonim207 (*.*. 2020-06-05 17:27:51 +1 1:31:00 - "przed Komisją Weryfikacyjną stają: (...)" Odpowiedz anonim5 (*.*. 2021-03-28 23:45:37 0 jprdl ten film jest totalnie ŻADEN Odpowiedz anonim207 (*.*. 2020-06-05 17:22:57 0 co to jest za urządzenie 22:24 ??? :DDD Odpowiedz Zawsze zazdrościłam Węgrom, Czechom, Hiszpanom filmów. Tego, że potrafią pokazywać radość, śmiać się siebie, złapać dystans i przedstawiać poważne kwestie ze swoistą lekkością. Teraz Węgrzy, Czesi i cała reszta świata mogą nam zazdrościć Jacka Borcucha. Już przy "Tulipanach" reżyser udowodnił, że widzi świat inaczej niż przeciętny Polak. W jego oczach nie jest on szaro-bury, a złocisty, kolorowy. Bohaterowie nie są wiecznie nieszczęśliwi, lecz czerpią z życia, ile mogą. We "Wszystko co kocham" ten świat dodatkowo tętni młodzieńczą energią. Bohaterami najnowszego dzieła Borcucha są licealiści z Pomorza. Jest rok 1981, Solidarność umacnia się, ale Janek, Kazik, Staszek i Diabeł po prosu chcą grać punk rocka. Swą muzyką nie próbują walczyć z systemem, chociaż ich teksty przepełnione są typowym młodzieńczym buntem. Oczywiście nie brakuje miłosnego, tu iście szekspirowskiego wątku - jego ojciec jest wojskowym, jej został internowany. Ten film jest po prostu wspaniały. Świeży, mądry, zabawny, kapitalnie zagrany, z pięknymi zdjęciami (fantastyczne ujęcia morza i plaży), naturalny, romantyczny i autentyczny. Borcuch znalazł idealną równowagę między poważnym, refleksyjnym aspektem obrazu (stan wojenny, Polska początku lat 80., śmierć babci) a jego rozrywkową stroną (muzyczna pasja młodzieńców, seksualne przygody). Zamiast w męczeńskiej atmosferze przypominać nam ówczesne realia, artysta woli punktować absurdy tamtych czasów. Pokazuje, że pomimo przeciwności losu, nasi rodacy potrafili normalnie żyć i cieszyć się tym co, mają. Udowadnia, że nie wszystko, co wydarzyło się 30 lat temu koniecznie naznaczone musiało być traumą i tragedią. Tak jak teraz, tak i wtedy ludzie kochali się, kłócili, pracowali, chodzili do szkoły. Także w stanie wojennym Polacy śmiali się, ściskali na klatkach schodowych, kąpali w morzu, słuchali muzyki a dzieciaki tak jak dziś chciały być gwiazdami rocka. Historyczna część stanowi we "Wszystko co kocham" tak naprawdę tło. Głównym bohaterem jest młodość. Reżyser cudownie opowiada o pierwszej miłości, seksualnych inicjacjach, marzeniach, prawdziwych, bezinteresownych przyjaźniach, o beztrosce, wolności, odwadze. Obraz dopełnia genialna muzyka Daniela Blooma, na poły klimatyczna, instrumentalna, na poły ostra, punkowa. Ponadto głośnie brawa należą się również (a może przede wszystkim) za kapitalne kreacje aktorskie. Zachwyca nie tylko Andrzej Chyra, lecz głównie młodzi - Mateusz Kościukiewicz i Jakub Gierszał (w Hollywood stanowiliby już konkurencję dla Roberta Pattinsona). Powtórzę to z pełną premedytacją. Ten film jest wspaniały, a kto nie wierzy niżej podpisanej, być może zaufa Robertowi Redfordowi, "Wszystko co kocham" zakwalifikował się bowiem na organizowany przez reżysera prestiżowy festiwal Sundance. Film Jacka Borcucha wpisuje się zgrabnie w trend uwalniania się od Historii przez duże “H” w polskim kinie. W każdym razie mam nadzieję, że to trend. Zarówno Wojciech Smarzowski w Domu złym, jak i Borys Lankosz w Rewersie potraktowali zaplecze historyczne funkcjonalnie, jako tło dla fabuły rodem z kina gatunków i podtekst dla opowieści o swoich postaciach. Jest to niewątpliwie istotny krok w kierunku uwolnienia się od przyzwyczajeń oczekiwania wielkiego rozrachunku z historią w każdym tego typu filmie oraz pokazywania jej jako wielkiej maszyny dziejów, która przeżuwa i wypluwa maluczkich nieistotnych ludzi i ich Wszystko, co kocham bezpretensjonalnie potraktował traumę narodową, jaką był stan wojenny, aby opowiedzieć przesyconą autobiografizmem, nostalgiczną fabułę o młodości, dojrzewaniu, miłości i muzyce, która została akurat osadzona w takim przedziale czasowym. Szczerość takiego podejścia była ryzykowna, ale opłaciła się z nawiązką, dając w efekcie film przepełniony młodzieńczym duchem, z sympatycznymi bohaterami i scenami, do których chce się wrócić zaraz po rozpoczyna się dość surowym pokazem próby zespołu WCK, odbywającej się w opuszczonym wagonie kolejowym. Kamera z ręki, brudne brzmienie instrumentów oraz radość z grania i entuzjazm chłopaków w tej scenie od początku nakreślają klimat całości. Z pomocą Daniela Blooma bez zbędnych idealizacji odtworzone zostało brzmienie, jakie mógłby wydobyć z siebie taki amatorski zespół punkowy z prowincji. Oprócz estetyki punk-rocka, Bloom skomponował nastrojowe pasaże, tworzące nierozerwalną całość z obrazem i budujące emocjonalne tło. Jeśli chodzi o aspekty wizualne, Jacek Borcuch wraz z operatorem Michałem Englertem z dużym wyczuciem poruszają się pomiędzy poetyckością a realizmem, kontrastując romantyczne nadmorskie ujęcia z odrapanymi ścianami klatek schodowych i szarymi ulicami. Dzięki błyskotliwemu montażowi takie częste zmiany nastroju czy przeskoki od sielanki do scen bardziej dramatycznych stają się konsekwentną wizją i nie dają czasu na ma tutaj jakiejś nadrzędnej spajającej intrygi. Mamy wątek muzyczny, w którym zespół stara się o występ na festiwalu w Koszalinie, a potem na szkolnym balu. Ciekawie zarysowuje on zainteresowania i fascynacje ówczesnej młodzieży, skłonność do zachodnich artefaktów, buntu i rock’n’rolla, w którym bardziej chodzi o sam akt sprzeciwu niż o raczej wątpliwą jakość artystyczną inicjatywy. Inne wątki, takie jak romantyczna relacja pomiędzy Jankiem i Basią obserwujemy tylko fragmentarycznie, podobnie jest z relacjami głównego bohatera z rodzicami. Elementem organizującym strukturę filmu jest tutaj przede wszystkim perspektywa widzenia Janka, wokalisty zespołu, jego naiwne próby zrozumienia i ogarnięcia rzeczywistości, która go przytłacza, ważnych wydarzeń, które docierają do niego poprzez skrawki obrazów telewizyjnych i szepty rodziców. Lekko naszkicowany portret małej społeczności daje ciekawą galerię postaci, ukazując zwykłe życie i małe problemy w niezwykłych czasach, bez natrętnej martyrologii czy patosu. Wprowadzenie stanu wojennego o tyle wpływa na młodych, że przez jakiś czas mają wolne od szkoły i muszą wracać przed godziną policyjną. Poważniejsze konsekwencje raczej nie dotykają bohaterów bezpośrednio. Sytuacja polityczna tylko potwierdza ich potrzebę do buntu przeciwko systemowi, któremu dają wyraz w muzyce czy te niuanse świetnie odbijają się w twarzy Mateusza Kościukiewicza, który zaskakuje naturalnością i subtelnością, a przede wszystkim dojrzałą współpracą z innymi, pokazując spory potencjał na świetnego aktora. Nie tworzy on tutaj jakiejś brawurowej kreacji buntownika; jest jednocześnie na tyle wyrazisty, że budzi sympatię i pozwala widzowi na identyfikację, ale także stanowi lustro, w którym doskonale widać wszystkie tematy przewijające się przez film. Z reszty chłopaków z zespołu wyróżnia się Jakub Gierszał w roli Kazika, świetnie uzupełniający się z Kościukiewiczem w charakterystycznym duecie. Znakomitości obsady dopełnia weteran Andrzej Chyra, który wygrywa każdą możliwą nutę z postaci ojca Janka, oraz interesująca Olga wpisyWszystko, co kocham pełne jest ikonicznych obrazów i scen, które świetnie działają jako autonomiczne epizody, a także wpisują się w całość kompozycji filmowej. Scenka, w której czwórka bohaterów mija idący z przeciwka oddział wojskowy, zwięźle pokazuje wszystko, czego możemy się spodziewać. Jest w niej cała punkowa energia, wizualna poezja, a także naiwna deklaracja buntu i nostalgia za minioną młodością. Takie polskie filmy chcę oglądać i mam nadzieję, że młodzi reżyserzy mają więcej takich pomysłów w z archiwum blocked zapytał(a) o 16:21 Gdzie w necie mogę online obejrzeć film "Wszystko co kocham" ? 0 ocen | na tak 0% 0 0 Odpowiedz Odpowiedzi tablead odpowiedział(a) o 12:09 Sprawdź na stronka, bo mają wszystkie nowości :) 307 0 blocked [Pokaż odpowiedź] Uważasz, że ktoś się myli? lub

wszystko co kocham cały film